Il mestiere di vivere 1937 [ 24 ]

1937

24

Ο ηθικός νόμος χρησιμεύει για να μην κάνουμε το κακό στον εαυτό μας, όχι για να μην το κάνουμε στους άλλους. Μονάχα η ευσπλαχνία μπορεί να μας πει πόσο κακό κάνουμε όταν ενεργούμε σύμφωνα με το καθήκον μας,  Αυτό φαίνεται όχι μόνο στις περιπτώσεις του έρωτα, αλλά και σε ολόκληρη τη ζωή. Θα ήταν στ`αλήθεια ένα ιδεώδες πολύ -πολύ μεγάλο: να ρωτάς πάντοτε, ακούραστα, τον καθένα τι πράγμα τον προσβάλλει, τι του γεννά στέρηση, τι τον βασανίζει, και ν`αποζημιώνεις, ν`αγκαλιάζεις, ν` αναζωπυρώνεις.

Άλλα όταν λες "στον καθένα", εννοείς όλους, και εννοείς πάντα`κι αυτό δεν γίνεται. Και δεν γίνεται ειδικά επειδή τουλάχιστον ένας δεν θα έβρισκε - τούτη την αποζημίωση και τούτη την αγκαλιά - και αυτός ο ένας είμαστ` εμείς. Γιατί ένα είναι σίγουρο: για να ειρηνέψει η ψυχή δεν φτάνει να βλέπεις τους άλλους ν`απολαμβάνουν, έστω κι αν αυτό οφείλεται σε σένα. Παράδειγμα:  οι  ανικανοποίητες
γυναίκες.


Τζέσαρε Παβέζε  Επιλογή από το   Il mestiere di vivere  Εισαγωγή - μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης, εκδόσεις σ τ ι γ μ ή  Αθήνα 1999