Il mestiere di vivere 1936 [ 8 ]

1936

8

Η αμαρτία δεν είναι μια συγκεκριμένη πράξη περισσότερο από κάποιαν άλλη, παρά μια ύπαρξη στραβοφτιαγμένη ολόκληρη. Ο ένας αμαρτάνει κι άλλος όχι. Τα ίδια πράγματα (μίσος, γαμήσι, απραξία, κακομεταχείρηση, ταπείνωση, οίηση) είναι αμαρτήματα για τον ένα, ενώ δεν είναι για άλλους.

Αμάρτημα σημαίνει: παραμένω πεπεισμένος ότι η τάδε πράξη κατά μυστηριώδη τρόπο γεννάει για μένα μελλοντική δυστυχία, ότι παραβίασε κάποιον μυστηριώδη νόμο αρμονίας κι ότι συνιστά απλώς έναν κρίκο σε μια αλυσίδα προηγούμενων και μελλοντικών δυσαρμονιών. Ζωή είναι κάτι σαν μεγάλη πρόσθεση, όπου αρκεί να λαθέψεις στο σύνολο των δύο πρώτων προσθέσων για να μην βγάζεις πια άκρη. Ζωή σημαίνει ότι μπλέκω μέσα σ`ένα γρανάζι κτλ

Τζέσαρε Παβέζε  Επιλογή από το   Il mestiere di vivere  Εισαγωγή - μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης, εκδόσεις σ τ ι γ μ ή  Αθήνα 1993

Ο κύριος Πέτρος και άλλα διηγήματα

Ένα βράδυ η σελήνη ανέτειλε στο φρύδι του λόφου. Οι μακρινές λεύκες ήταν μαύρες, η σελήνη τεράστια, γεμάτη. Σταματήσαμε. Εγώ είπα: «Όλα τα χρόνια, αν και ποτέ δεν θυμάμαι καλά, τον Σεπτέμβρη η σελήνη είναι η ίδια. Εσύ το ήξερες ότι ήταν κίτρινη;» (σελ. 27 από το «Ο χρόνος»)


Τσέζαρε Παβέζε, «Ο κύριος Πέτρος και άλλα διηγήματα», μετάφραση Θανάσης Κουτλής, εκδόσεις Νεφέλη

Η φίλη marcovaldo διαβάζει  Cesare Pavese. 

Από το blog Αποστακτήριο Λέξεων... 

Il mestiere di vivere 1936 [ 6 & 7 ]

1936

6

Να προσεχθεί ιδιαίτερα το εξής: στην εποχή μας η αυτοκτονία αποτελεί έναν τρόπο για να εξαφανίζεται κανείς` διαπράττεται φοβισμένα, σιωπηρά, πνιχτά. Δεν είναι πια κάτι ενεργητικό, είναι κάτι παθητικό. 

7

Ποιος ξέρει άραγε αν θα ξαναφανεί στον κόσμο η αισιόδοξη αυτοκτονία; 

Τζέσαρε Παβέζε  Επιλογή από το   Il mestiere di vivere  Εισαγωγή - μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης, εκδόσεις σ τ ι γ μ ή  Αθήνα 1993 

Verra la morte e avra i tuoi occhi

Verra la morte e avra i tuoi occhi

Verra la morte e avra i tuoi occhi-
questa morte che ci accompagna
dal mattino alla sera, insonne,
sorda, come un vecchio rimorso
ο un viziο assurdo. Ι tuoi occhi
saranno una vana parola,
un grido taciuto, un silenzio.
Cosi li vedi ogni mattina
quando su te sola ti pieghi
nello specchio. Ο cara speranza,
quel giorno sapremo anche noi
che sei la vita e sei il nulla.
Per tutti la morte ha uno sguardo.
Verra la morte e avra i tuoi occhi.
Sara come smettere un vizio,
come vedere nello specchio
riemergere un viso morto,
come ascoltare un labbro chiuso.
Scenderemo nel gorgo muti.

(22 marzo 1950)

σημείωση: 
Εδώ η μετάφραση του καλού φίλου Γ. Κεντρωτή

Ο Τσέζαρε Παβέζε είναι ένας από τους πιο αγαπημένους Ιταλούς συγγραφείς της γενιάς που ονομάστηκε "νεορεαλιστική". Γεννήθηκε το 1908 στο Σαν Μπέλμπο του Κουένο, τόπο καταγωγής του πατέρα του, όπου η οικογένειά του, η οποία διέμενε μόνιμα στο Τορίνο, πήγαινε κάθε χρόνο για διακοπές. Ο πατέρας του, γόνος μικρών καλλιεργητών, ήταν γραμματέας στο δικαστήριο του Τορίνο. Η μητέρα του καταγόταν από οικογένεια πλουσίων εμπόρων. Το 1914 πέθανε ο πατέρας του και τα οικογενειακά βάρη ανέλαβε η δραστήρια και λιγόλογη μητέρα του. Μετά τη στοιχειώδη εκπαίδευση, παρακολούθησε τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου στους Ιησουίτες του "Istituto Sociale" ("Κοινωνικού Ινστιτούτου") και τις τελευταίες στο "Μάσσιμο ντ' Αζέλιο", όπου γνώρισε τον Αουγκούστο Μόντι, αντιφασίστα καθηγητή ιταλικών και λατινικών και φίλο του Γκράμσι. Ο Μόντι, άνθρωπος μεγάλου πολιτικού κύρους και λαμπρός παιδαγωγός, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωσή του. Το 1926 αποφοίτησε και έστειλε τα πρώτα του ποιήματα στο περιοδικό "Ricerca di poesia" ("Ποιητική αναζήτηση"), τα οποία όμως απορρίφθηκαν. Έμαθε μόνος του αγγλικά και μελέτησε τον Ουίτμαν. Στο μεταξύ, χάρη στον Μόντι, με τον οποίο είχε πλέον φιλικές σχέσεις, γνώρισε τους Νορμπέρτο Μπόμπιο, Μάσσιμο Μίλα, Λεόνε Τζίνσμπουργκ κ.ά. Το 1927 γράφτηκε στη φιλοσοφική και το 1930 πέθανε η μητέρα του. Εκείνη τη χρονιά άρχισε να μελετά και να θαυμάζει τον Κρότσε. Το 1932 έδωσε πτυχιακές εξετάσεις με εργασία επί του Ουόλτ Ουίτμαν, επηρεασμένη από τη φιλοσοφία του Κρότσε, που απερρίφθη όμως εξαιτίας των πολιτικών συνθηκών της φασιστικής Ιταλίας, αλλά με επέμβαση του Τζίνσμπουργκ έγινε τελικά δεκτή και πήρε το πτυχίο του. Το 1932 μετέφρασε το "Μόμπυ Ντικ" του Μέλβιλ, το "Πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρή ηλικία" του Τζόυς και τον "42ο παράλληλο" του Ντος Πάσσος.

Από το 1933, μαζί με μια ομάδα αντιφασιστών διανοούμενων, φίλων του από το λύκειο "Μάσσιμο ντ' Αζέλιο", συνεργάζεται με το νεοσυσταθέντα εκδοτικό οίκο "Εϊνάουντι" και μετά τη σύλληψη του Τζίνσμπουργκ, καλείται να αναλάβει τη διεύθυνση της επιθεώρησης "La Cultura". Το 1935 συλλαμβάνεται, ταυτόχρονα με τον Εϊνάουντι, εξαιτίας ενός γράμματος του Αλτιέρο Σπινέλλι που βρέθηκε στο σπίτι του, αλλά ύστερα από αίτηση χάριτος η ποινή του μειώθηκε. Το '36 επέστρεψε στο Τορίνο, όπου σε μια ερωτική απογοήτευση προστέθηκε η αποτυχία του "Lavorate stanca" ("Η δουλειά κουράζει"). Το '41 η κριτική επαίνεσε την έκδοση του "Paesi tuoi" ("Οι χώρες σου"). Την ίδια εποχή γράφει και την "Αμμουδιά". Το '43 επιστρατεύθηκε, αλλά λόγω άσθματος πέρασε έξι μήνες στο νοσοκομείο. Την εποχή της γερμανικής κατοχής κατέφυγε στο Καζάλ Μονφεράτο μαζί με την οικογένεια της αδερφής του, γεγονός που αργότερα του ενέπνευσε το "Σπίτι στο λόφο". Μετά την απελευθέρωση επέστρεψε στο Τορίνο, γράφτηκε στο Κ.Κ. Ιταλίας και άρχισε τη συνεργασία με την "Ουνιτά", όπoυ γνώρισε τον Ίταλο Καλβίνο, κ.ά. Το '46 έγραψε τη "Fuoco grande" ("Μεγάλη φωτιά"), που θα εκδοθεί μετά το θάνατό του και στη συνέχεια: "Dialoghi con Leuco" ("Διάλογοι με τη Λευκώ"), "Ο διάβολος στους λόφους", "Τρεις γυναίκες μόνες", "La luna e il falo" ("Το φεγγάρι και οι φωτιές"). Το '50 τού απονεμήθηκε το βραβείο "Στρέγκα". Συνεργάστηκε με το περιοδικό "Cultura e realta" ("Κουλτούρα και πραγματικότητα"), όπου ένα άρθρο του με θέμα το μύθο προκάλεσε κριτικές και παρεξηγήσεις στο περιβάλλον της αριστεράς. Επέστρεψε για λίγο στην ποίηση και μετά το θάνατό του δημοσιεύτηκε το ποίημά του "Verra la morte e avra i tuoi occhi" ("Ο θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου"). Στις 27 Αυγούστου του 1950 αυτοκτόνησε σ' ένα ξενοδοχείο του Τορίνο, σε ηλικία σαράντα δύο ετών.

Il mestiere di vivere 1935 [3,4.&5]

1935

3

Ζωή χωρίς καπνό είναι καπνός χωρίς ψητό. 

4

Ή χωροφύλακες ή εγκληματίες

5

Γράφω ποίηση και μελετώ: από τα δύο αυτά, παρηγοριά μεγαλύτερη και μονιμότερη μου δίνει το δεύτερο. Όμως δεν ξεχνώ ότι μ` αρέσει να μελετώ έχοντας πάντα κατά νου να γράψω ποίηση. Κατά βάθος όμως το να γράφεις ποίηση είναι πληγή πάντα ανοικτή, απ` όπου ξεθυμαίνει ο υγιής οργανισμός. 

Τζέσαρε Παβέζε  Επιλογή από το   Il mestiere di vivere  Εισαγωγή - μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης, εκδόσεις σ τ ι γ μ ή  Αθήνα 1993

Il mestiere di vivere 1935 [2]

1935

2

Η ποίηση αρχίζει όταν κάποιος χαζός πει ότι η θάλασσα "φαίνεται λάδι". Εδώ δεν έχουμε ακριβέστερη περιγραφή της νηνεμίας, αλλά έχουμε την ευχαρίστηση ότι ανακαλύφθηκε η ομοιότητα` έχουμε το τερπνό γαργάλισμα από μια μυστηριακή σχέση, την ανάγκη να ξεφωνίσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι την προσέξαμε. 

Ωστόσο, εξ ίσου χαζό είναι να σταματήσουμε εδώ. Απάξ και άρχισε έτσι η ποίηση, πρέπει να την φέρουμε εις πέρας και να συνθέσουμε μια πλούσια αφήγηση σχέσεων, η οποία να ισοδυναμεί δεξιοτεχνικά με μιαν αξιολογική κρίση. 

Τέτοια θα `ταν η τυπική ποίηση, η ιδέα. Συνήθως όμως τα έργα είναι φτιαγμένα από αίσθημα - την ακριβή περιγραφή της νηνεμίας- που πότε-πότε αφρομανά καθώς ανακαλύπτει σχέσεις. Μπορεί η τυπική ποίηση να είναι εξωπραγματική και - όπως εμείς ζούμε και από μικρόβια - ό,τι φτιάχτηκε ίσαμε τώρα ίσως αποτελείται από μέρη καθαρώς μιμητικά (αίσθημα), από σκέψεις (λογική), και, κατά το δυνατόν καλύτερα, από σχέσεις (ποίηση). Ένας συνδυασμός περισσότερος απόλυτος θα ήταν ίσως αχώνευτος και ανόητος.

Τζέσαρε Παβέζε  Επιλογή από το   Il mestiere di vivere  Εισαγωγή - μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης, εκδόσεις σ τ ι γ μ ή  Αθήνα 1993

ll mestiere di vivere 1935

Το ημερολόγιο του Cezare Pavece εκδόθηκε το 1952, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, από τις εκδόσεις Einaudi και με τίτλο ll mestiere di vivere Η έκδοση αυτή ανατυπώθηκε επανειλημμένα και χρησιμοπιήθηκε στην ελληνική μετάφραση.

Το παρόν ιστολόγιο θα προσπαθήσει να μεταφέρει, στο χώρο του διαδικτύου,  αυτό το ημερολόγιο, ποιήματα και κείμενα του Παβέζε. 
Με κάθε σεβασμό. 

1935

1.

Ο κάθε ποιητής έχει νοιώσει άγχος, θάμβος και απόλαυση. Ο θαυμασμός για ένα υπέροχο ποιητικό χωρίο δεν αναφέρεται ποτέ στην εκπληκτική του δεξιότητα, αλλά στην καινοτομία της ανακάλυψης που περιέχει. Ακόμα κι όταν σκιρτούμε από χαρά καθώς βρίσκουμε συνταιριασμένα με επιτυχία ένα επίθετο μ` ένα ουσιαστικό, που ποτέ άλλοτε δεν τα είχε δει κανένας μαζί, και πάλι δεν μας αφήνει έκθαμβους η κομψότητα του πράγματος, η ευστροφία του πνεύματος, η τεχνική δεξιότητα του ποιητή, παρά θαυμάζουμε την καινούργια πραγματικότητα που ήρθε στο φως. 

Τζέσαρε Παβέζε  Επιλογή από το   ll mestiere di vivere  Εισαγωγή - μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης, εκδόσεις σ τ ι γ μ ή  Αθήνα 1993