Το καλοκαίρι του 2010 διαβάσαμε
-με αυτόν τον τρόπο-
"Το φεγγάρι και οι φωτιές"...
Έτσι άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν μιλάς μόνο για να μιλάς, για να λες
«έκανα αυτό», «έκανα εκείνο», «έφαγα και ήπια», αλλά μιλάς για να
σχηματίσεις μια ιδέα, για να καταλάβεις πως πορεύεται τούτος ο κόσμος.
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. [σελ.108]
Το ωραίο εκείνο τον καιρό ήταν ότι όλα γίνονταν στην εποχή τους, και
κάθε εποχή είχε τις συνήθειες της και το παιχνίδι της, ανάλογα με τις
δουλειές και τις σοδειές, με τη βροχή και την καλοκαιρία. [σελ. 125]
Η μυρωδιά της φλαμουριάς και της γαζίας σήμαινε και για μένα κάτι, τώρα ήξερα τι ήταν μια γυναίκα, ήξερα γιατί η μουσική στους χορούς μου άνοιγε την όρεξη για σεργιάνι στο ύπαιθρο, όπως στα σκυλιά. [σελ. 176]
ΤΣΕΖΑΡΕ ΠΑΒΕΖΕ Το φεγγάρι και οι φωτιές Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, Αθήνα 2005
πρώτη δημοσίευση: Αποστακτήριο Λέξεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου